Profesyonel bir paraşütçü, bu sporun uygulamasının nasıl başladığını anlatıyor. “Eskiden spor paraşütü yapardım ve bir keresinde kendime bir soru sordum: İlk zil açılmazsa ve acil durum zilini çekmek zorunda kalsaydım ne olurdu? Hiç gerçekleşmemişti ve tepki verip veremeyeceğime dair şüphelerim vardı. Bir gün bu durumu kışkırtmaya karar verdim. Bu yüzden kasıtlı olarak paraşütü yanlış katlamaya başladım ve kendimi bir, iki, üç, dört kez fırlattım, ama her zaman şişti, sonunda, o öğleden sonra altıncı kez istediğimi elde ettim: başlık açılmadı. Acil olanı yerinde açmak yerine, biraz serbest düşüş yapmayı düşündüm. Birkaç saniye sonra rampayı düşürdüm ve acil durum paraşütünü açtım, çok memnun kaldım ... "
“Küçük avı bir sağ elimle kavrıyorum ve sol ayağımın parmağını suyun duvara oyduğu minik girintiye yerleştiriyorum. Öte yandan, sadece parmak uçlarının girdiği deliğe zar zor ulaşıyorum. Sadece onlardan sarkarak, bu ekstra kurşunlu duvarın sunduğu küçük sertliğe ulaşmak için kendimi aşmalıyım. Tırmanışı ifade etmeden önce, hareketleri zihinsel olarak birkaç kez tekrarlıyorum. Zamanı geldiğinde, terin kaymamı engellemek için ellerime magnezyum tozu sürüyorum.