Współczesnym filmom czarno-białym zawsze grozi nazwanie ich pretensjonalnymi. Innym powodem, dla którego warto o tym pomyśleć przy wyborze tego stylu, jest odrzucenie, które u wielu widzów powoduje brak kolorów.
Mimo przeszkód poniższe filmy wypadły z wdziękiem. Powód jest taki, że nie używaj czerni bieli jako łatwego sposobu na osiągnięcie wyższej wartości artystycznej. Ponadto ich piękne historie sprawiają, że warto na kilka godzin zrezygnować z koloru.
Artist
Im więcej czasu mija, tym bardziej wygórowane wydają się pięć nagród przyznanych przez Hollywood Academy, w tym za najlepszy film roku, temu francuskiemu filmowi niememu. Nie oznacza to jednak, że nie warto go zobaczyć. Warto i dużo. Reprezentuje inne i bardzo przyjemne doświadczenie. A użycie czerni i bieli jest całkowicie uzasadnione.
Nebraska
Ojciec i syn wyruszają w podróż, aby odebrać nagrodę w wysokości miliona dolarów. Jest to jednak tylko wymówka, aby przyłożyć do stołu kwestie takie jak starość i relacje rodzicielskie. Czarno-biały podkreśla smutek nieodłączny od postaci w tym film drogi pełen absurdalnego humoru.
Dzieje
Zdobywczyni Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego w 2015 roku „Ida” przenosi nas do Polski na początku lat 60. Olśniewająca estetycznie i technicznie opowieść subtelnie zbliża się do ran pozostawionych przez okupację niemiecką w kraju. Dzieje się tak dzięki młodej nowicjuszce imieniem Anna (cudownie w wykonaniu amatorskiej aktorki), która ma zamiar złożyć śluby. Twarda, melancholijna i bardzo opanowana, bez czerni i bieli nie pozostawiłaby takiego wrażenia na widzu. Kilkakrotnie czarno-biały film generował potrzebę ciągłego oglądania go, jak robi to „Ida”. Powołany, by stać się filmem kultowym.