F1-special in Valencia: Paella en horchata

We hebben het gehad over restaurants, winkels ... nu moeten we erover praten onderwerpen; paella en horchata, een gastronomie samengevat in twee woorden. Ik ga niet aandringen of iemand dwingen om beide te proberen, zoals Paula Vázquez gewoonlijk doet of deed met elke internationale gast van Fama. «Probeer de paella! Probeer de paella!Ze schreeuwde in wat ze veronderstelde Engels te noemen.

Ik ben geen fan van een van de twee dingen (of van Paula Vázquez natuurlijk), maar ik ben wel een fan van ken de typische gastronomie van elke plaats die ik bezoek, wat zou zeggen dat het de moeite waard is om een ​​goede rijst te eten en een heel verse horchata te drinken. Er zijn natuurlijk veel rijst en horchateria's, maar laten we niet denken dat de hele berg oregano is.

De meest typische en traditionele rijstwinkels in de stad zijn volgens mij La Marcelina en La Pepica, beide gelegen aan de Paseo de Neptuno aan het Arenas-strand (op de foto) samen met vele andere restaurants zoals La Rosa of L'Estimat, ook vrij typisch. En het is dat, om te volgen met onderwerpen, de beste plek om een ​​paella te eten het strand is. De meest innovatieve kan terecht op plaatsen zoals tapelia met zijn gevarieerde rijstgerechten, allemaal meer dan acceptabel.

Van al deze typische rijstgerechten geef ik de voorkeur aan La Marcelina, hoewel je in elk ervan goede rijst kunt vinden. Maar goed, gebaseerd op het feit dat de Valenciaanse paella met kip, konijn en groenten me niet bijzonder grappig maakt, ik hou van La Marcelina voor alles wat niet de typische paella is, ik zou vooral de aandacht willen vestigen op de Marcelina rijst, wat erg lijkt op arroz a banda. Ook zijn hun voorgerechten helemaal niet slecht; chopitos, clóchinas, bonito met standaard ... en nog veel meer. En om af te sluiten, het beste is de Marcelina-sinaasappel, om verder te gaan met typische producten.

Het probleem met La Marcelina en de meeste restaurants in het Arenas-gebied is dat ze enorm zijn ... en ze raken vol, wat de oorzaak is van de rotzooi die voornamelijk wordt veroorzaakt omdat de mensen hier in Valencia erg luidruchtig zijn, het is nogal onaangenaam, tenminste voor mij. Daarom is het beter om naar het terras te gaan. En vooral, beter om te boeken voordat je als improvisatie gaat.

Het institutionele gezegd hebbende, komt nu de homegrown. Voor mij, zoals ik drie regels hierboven zei, Eten met luid pratende mensen op de achtergrond stoort me enormBovendien hou ik niet zo van de typische Valenciaanse versiering. Weet je, schilderijen die overal aan Sorolla en kazernes herinneren. Waarmee, mijn voorstel is het restaurant L'Eriço, ook aan de Paseo de Neptuno.

In L'Eriço zijn het meubilair en de decoratie in het algemeen ver verwijderd van de typische decoratie van dit type restaurant. Het trekt eerder meer naar een licht minimalisme ... met echt comfortabele stoelen, wat enorm wordt gewaardeerd. Bovendien is het formaat veel kleiner dan dat van bijvoorbeeld La Marcelina, en als je daar nog eens aan toevoegt, zijn de tafels veel meer verspreid, de sfeer is veel aangenamer. Heerlijke kip- of zeevruchtenpaella, en wat modernere voorgerechten hoewel ik, zonder de klassiekers te verwaarlozen, bijvoorbeeld de "patatas bravas" zou willen benadrukken.

Datzelfde gezegd hebbende over paella, laten we verder gaan met horchata. Als je een Valenciaan vraagt ​​waar hij automatisch een goede horchata kan drinken en zonder je te laten afmaken, zal de vraag je vertellen alboraya. Paula Vázquez Ik veronderstel dat ze zou zeggen “ga naar Alboraya! Ga naar Alboraya! » ophef maken. Het punt is dat Alboraya is geen gigantische horchateríaHet is een eenvoudig stadje ten noorden van de stad op ongeveer 10 minuten rijden dat vol staat met horchateria's.

De beroemdste horchateria's in Alboraya zijn volgens mij Panach en Daniel. Net als Coca-Cola en Pepsi zijn ze allebei even geliefd als gehaat. Ik ben alleen bij Daniel geweest, voornamelijk omdat het de eerste is die je in een auto ziet rijden, en het is net nadat je de stad bent binnengekomen, met name in de Horchata Avenue. Het is geen grap.

Het is enorm groot en in de zomer barst het van de mensen. De horchata, hoewel het niet de beste is die ik heb geproefd, is koud en voltooit zijn functie, hoewel meer dan de horchata zelf wat opvalt aan Daniel zijn de gebakjes. In dit opzicht moet ik mijn hoed afnemen, ik ben niet in een horchatería geweest die dit evenaart.

Nu, hoewel het relatief dichtbij is, hoeft het niet al te veel te betalen om de stad uit te gaan om een ​​glas horchata te drinken. Hoewel het zeker meer dan onverteerbaar compenseert met vuil water uit een straatstalletje, ja. Daarom stel ik een alternatief voor Daniël voor zonder de stad te verlaten, en daar bovenop met een veel betere horchata.

Doel; Venetië Honingraat, op Calle de la Reina 71, in het Cabanyal-gebied, vlakbij de bovengenoemde restaurants. Het is niet overdreven groot, maar de horchata is zonder twijfel de beste die ik ooit heb gehad. Het gebakaanbod ligt niet in de buurt van dat van Daniel, maar de horchata is oneindig veel beter. Welnu, hun ambachtelijke scheten zijn ook opmerkelijk. Hun ambachtelijk ijs Ze zijn ook meer dan opmerkelijk.