Een professionele skydiver vertelt hoe de beoefening van deze sport begon. “Vroeger deed ik aan sport parachutespringen, en een keer stelde ik mezelf een vraag: wat zou er gebeuren als de eerste bel niet openging en ik aan de noodbel moest trekken? Het was nog nooit gebeurd en ik had mijn twijfels of ik zou kunnen reageren. Op een dag nam ik de beslissing om die situatie uit te lokken. Dus ik begon opzettelijk de parachute verkeerd in te vouwen en gooide mezelf een, twee, drie, vier keer, maar het zwol altijd op totdat ik eindelijk, op de zesde keer die middag, kreeg wat ik wilde: de kap ging niet open. In plaats van de noodstop ter plekke te openen, bedacht ik dat ik een beetje vrije val zou doen. Na een paar seconden liet ik de leveller vallen en opende ik de noodparachute, ik was zeer tevreden ... "
“Ik pak de kleine prooi met één rechterhand vast en plaats de teen van mijn linkervoet in de kleine inkeping die het water in de muur heeft uitgehouwen. Met de andere hand bereik ik amper het gat waar alleen de vingertoppen binnenkomen. Alleen aan hen hangend, moet ik mezelf overwinnen om de kleine strengheid te bereiken die deze extra loden muur biedt. Voordat ik de klim uitdruk, herhaal ik de bewegingen mentaal verschillende keren. Als het zover is, smeer ik magnesiumpoeder op mijn handen om te voorkomen dat ik door het zweet uitglijd.