Οι σύγχρονες ασπρόμαυρες ταινίες διατρέχουν πάντα τον κίνδυνο να είναι επώνυμες. Ένας άλλος λόγος να το σκεφτείτε όταν επιλέγετε αυτό το στυλ είναι η απόρριψη που προκαλεί η απουσία χρωμάτων σε πολλούς θεατές.
Παρά τα εμπόδια, οι παρακάτω ταινίες βγήκαν περισσότερο από χαριτωμένες. Ο λόγος είναι ότι Μην χρησιμοποιείτε μαύρο λευκό ως έναν εύκολο τρόπο για να επιτύχετε υψηλότερη καλλιτεχνική αξία. Επιπλέον, οι όμορφες ιστορίες τους το κάνουν να αξίζει τον κόπο να σταματήσουμε το χρώμα για μερικές ώρες.
Ο καλλιτέχνης
Όσο περισσότερο περνά ο χρόνος, τόσο πιο υπερβολικά φαίνονται τα πέντε βραβεία που έδωσε η Ακαδημία του Χόλιγουντ, συμπεριλαμβανομένης της καλύτερης ταινίας της χρονιάς, σε αυτήν τη γαλλική σιωπηλή ταινία. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζει να το δείτε. Αξίζει τον κόπο, και πολλά. Αντιπροσωπεύει μια διαφορετική και πολύ ευχάριστη εμπειρία. Και η χρήση ασπρόμαυρου είναι απολύτως δικαιολογημένη.
Νεμπράσκα
Ένας πατέρας και γιος κάνουν ένα οδικό ταξίδι για να διεκδικήσουν ένα βραβείο εκατομμυρίου δολαρίων. Ωστόσο, αυτή είναι μόνο η δικαιολογία για να φέρουμε στο τραπέζι ζητήματα όπως γήρας και γονικές σχέσεις. Το ασπρόμαυρο υπογραμμίζει τη θλίψη που ενυπάρχει στους χαρακτήρες σε αυτό οδική ταινία γεμάτη παράλογο χιούμορ.
Μετάβαση
Ο νικητής του Όσκαρ για την καλύτερη ταινία ξένης γλώσσας το 2015, «Ida» μας μεταφέρει στην Πολωνία στις αρχές της δεκαετίας του 60. Αισθητικά και τεχνικά εκθαμβωτικά, η ιστορία προσεγγίζει διακριτικά τις πληγές που άφησε η γερμανική κατοχή στη χώρα. Και το κάνει μέσα από έναν νεαρό αρχάριο που ονομάζεται Άννα (θαυμάσια ερμηνευμένη από μια εντελώς ερασιτέχνη ηθοποιό) που πρόκειται να πάρει τους όρκους της. Σκληρό, μελαγχολικό και πολύ περιορισμένο, χωρίς ασπρόμαυρο δεν θα άφηνε μια τέτοια εντύπωση στον θεατή. Λίγες φορές μια ασπρόμαυρη ταινία δημιούργησε την ανάγκη να την βλέπουμε ξανά και ξανά, όπως κάνει το «Ida». Καλείται να γίνει μια ταινία λατρείας.