Ernie Davis był wspaniałą osobą za wielki talent zawodowy w życiu amerykańskiego gracza w kategorii biegaczy w futbolu amerykańskim. Nie mógł awansować w swojej kategorii jako jego życie zostało skrócone do śmiertelnej choroby co doprowadziło do przedwczesnej śmierci.
Jego życie jest naznaczone historią, od najmłodszych lat został pierwszym Afroamerykaninem, który wygrał Heisman Trophy, co oznaczało przed i po byciu uznanym za profesjonalistę ze względu na jego kolor skóry. Wcześniej ta kategoria nie była dopuszczana, ale jego wielkie talenty pomogły później Bariery rasowe zostaną przełamane w sporcie w Stanach Zjednoczonych.
Dzieciństwo Erniego Davisa
Ernie Davis miał ciężkie dzieciństwo. Urodził się w New Salem-Buffington w stanie Pensylwania. Jego rodzice rozwiedli się kilka dni po jego urodzeniu i nie mógł znać ani pamiętać swojego ojca, odkąd zginął w wyniku wypadku samochodowego.
Musiał być wychowywany przez swoich dziadków, spędził więc dzieciństwo w Unjontown, dzielnicy z niższych klas na przedmieściach Pittsburgha. Gdy miał 12 lat wrócił do matki i ojczyma i zamieszkał w Elmira w hrabstwie New York. Tam mógł studiować w publicznym instytucie w tym małym miasteczku.
Tam Mógł startować w sporcie, wyróżniając się w futbolu amerykańskim. Podkreślił, jak bieganie wstecz lub „biegacz” i skromność zdobywają ważne nagrody za swój profesjonalizm.
Twoje studia i sport
Ernie rozpoczął karierę w college'u w Syracuse, na północ od Elmiry w 1958 roku. Trudno mu było znaleźć uczelnię, która mogłaby sfinansować jego studia. Jego studia akademickie były nienaganne, podobnie jak osiągnięcia sportowe tzw mógł wreszcie otrzymać stypendium sportowe dla czarnoskórych sportowców i mógł wspierać swoje życie sportem. Nie był osobą, która została zraniona stylem życia, którym musiał żyć, więc odniósł sukces.
Swoją karierę sportową rozpoczął od podkreślania, jak biegać wstecz. Ta pozycja daje mu priorytetową odpowiedzialność w tej grze, ponieważ musi przebiec jak najwięcej jardów, szukając strefy końcowej. Był niepowstrzymanym biegaczem i zdobył główne nagrody za swoją pracę.
Jako młodszy gracz ustanowił rekord 7,8 jarda na pchnięcie i był trzecim zwycięzcą w kraju, gdzie pokonał 100 jardów w sześciu z dziewięciu meczów. Przypisano mu numer 45, numer, który został również przydzielony wcześniej przez innego czarnego gracza z drużyny Cleveland Browns.
Na drugim roku gry prowadził swoją drużynę w Cotton Bowl, ważny mecz odbywający się corocznie w Dallas. Pokonali Teksasu, gdzie zdobył dwa przyłożenia uznając go za cenne wyróżnienie Najcenniejszego Gracza. Dzięki temu zyskała przydomek „Elmira Express”.
Dzięki tej nagrodzie tPodczas świętowania jego zwycięstwa w Cotton Bowl doszło do rasistowskiej reakcji. Chciał odstawić go na bok z powodu koloru jego skóry podczas kolacji, która musiała być celebrowana, więc zespół Syracuse zbojkotował to wydarzenie.
Otrzymane nagrody
Otrzymał Trofeum Heismana podczas Cotton Bowl w 1961 roku. Ta nagroda jest przyznawana najlepszemu amerykańskiemu graczowi z college'u, a Ernie był pierwszą osobą, która ją otrzymała. Nawet z otrzymaną nagrodą, podczas swojej uroczystości musiał przejść przez protesty rasowe.
W 1962 roku Narodowa Organizacja Piłkarska USA umieściła go na pierwszym miejscu na listach najlepszych piłkarzy. Ernie miał 23 lata i To był pierwszy raz, kiedy Afroamerykanin otrzymał to stanowisko. Dzięki tej przepustce otrzymał dyspozycję wejścia do wszystkich drużyn w kraju.
Jego kariera sportowa
Doroczne spotkanie selekcji graczy NFL wybrał Erniego jako swojego ulubionego gracza, zajmując pierwsze miejsce na liście do wyboru dla konkurencyjnej drużyny.
Zespół Buffalo Bills of the American Fooball League nabył prawa do gracza, chociaż Ernie pokazał swoje preferencje dla NFL. Ernie davis został sprzedany kilka dni później Cleveland Browns z umową o wartości 200.000 15.000 USD na okres trzech lat plus XNUMX XNUMX USD premii.
Został udostępniony do rozpoczęcia kariery zawodowej jako świetny zawodnik, ale jego życie spowolniła poważna choroba.
Śmierć
Ernie trenował razem z gwiazdami futbolu z college'u. Zniknął bez ostrzeżenia a jego trenerzy widzieli, że jego szyja jest spuchnięta, więc zabrali go na izbę przyjęć. Rozpoznano ostrą białaczkę hemokrytyczną, która najwyraźniej była nieodwracalna.
Davis walczył z chorobą z powodu swojej wielkiej iluzji Miał zadebiutować w NFL. 16 maja 1963 r. Został przyjęty z powodu powikłań związanych z chorobą i zmarł dwa dni później.
Po jego śmierci Cleveland wycofał numer 45 z powodu jego wspaniałej pracy humanitarnej i uznane przeciwko rasizmowi w Stanach Zjednoczonych. W 2008 film oparty na jego życiu został wydany pod tytułem The Express, dzięki jego wysiłkowi i ogromnej wartości osobistego doskonalenia.